Δεν είναι λίγοι οι παράγοντες που επηρεάζουν τη διάθεσή σας στην εμμηνόπαυση. Αν και επίτευξη της βέλτιστης ψυχικής και σωματικής υγείας απαιτεί εξατομικευμένες λύσεις, υπάρχουν μερικές προτάσεις που θα σας φανούν χρήσιμες!
- Δημιουργία ισορροπίας: Κατά τη διαίρεση του χρόνου σας μεταξύ των υποχρεώσεων της δουλειάς και τη φροντίδα για την οικογένειά σας, θα πρέπει να θυμάστε ότι η προσοχή και στις δικές σας ανάγκες είναι εξίσου σημαντική. Σε μία εποχή που νιώθετε περισσότερη ένταση, η ισορροπία ανάμεσα στον εαυτό σας, την οικογένεια, τους φίλους και τη δουλειά θα σας επιτρέψει να γνωρίσετε νέες προκλήσεις και να διατηρήσετε την αυτοπεποίθησή σας.
- Αξιολογήστε τα επίπεδα της κατάθλιψης: Αν σε νεαρότερη ηλικία έχετε διαγνωστεί με κατάθλιψη, πιθανότατα είστε πιο ευάλωτες σε μία υποτροπή κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης. Οι γυναίκες που πάσχουν από κατάθλιψη (η οποία συνδέεται με μια χημική ανισορροπία στον εγκέφαλο) αναφέρουν συμπτώματα παρατεταμένης κόπωσης, απώλεια ενδιαφέροντος για τις συνηθισμένες δραστηριότητες, απώλεια βάρους, θλίψη, ή ευερεθιστότητα. Για την θεραπεία της κατάθλιψης θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.
- Αξιολογήστε το επίπεδο του άγχους: Οι φυσικές και οι ψυχολογικές αλλαγές, καθώς και άλλοι στρεσογόνοι παράγοντες της μέσης ηλικίας μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένο άγχος. Αισθήματα αναμονής ή φόβου είναι πολύ συνηθισμένα και συνήθως υποχωρούν χωρίς θεραπεία. Ωστόσο τα συχνά επεισόδια άγχους μπορεί να είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι της διαταραχής πανικού. Τα συμπτώματα της “κρίσης πανικού” συμπτώματα περιλαμβάνουν δυσκολία στην αναπνοή, πόνο στο στήθος, ζάλη, αρρυθμίες, ή και την αίσθηση ότι χάνετε τον έλεγχο. Οι θεραπείες περιλαμβάνουν τη χαλάρωση ή τις τεχνικές μείωσης του στρες και την ψυχοθεραπεία.
- Προσέξτε τη μνήμη σας: Πολλές γυναίκες στην εμμηνόπαυση αναφέρουν τη δυσκολία στη συγκέντρωση και τα προβλήματα στην βραχυπρόθεσμη μνήμη. Αυτές οι δυσκολίες συχνά τρομάζουν τις γυναίκες που νομίζουν ότι μπορεί να έχουν πρώιμα συμπτώματα Αλτσχάιμερ, πράγμα σπάνιο. Σε κάθε περίπτωση, η σωματική, κοινωνική και πνευματική δραστηριότητα θα σας βοηθήσουν να αποφύγετε την απώλεια στη μνήμη.
Ζητήστε υποστήριξη: Μην προσπαθήσετε να διαγνώσετε και να θεραπεύσετε τον εαυτό σας μόνη. Δεν θα πρέπει να αισθανθείτε αμηχανία για να αναζητήσετε βοήθεια. Αξιολογώντας τα συμπτώματα, καθώς και την προσωπική και οικογενειακή σας ιστορία ο γιατρός σας θα σας προτείνει τρόπους για να σας ανακουφίσει.